Chambre d'hôtes, gîte en safaritenten

Eén van de dingen wat we hier missen in Frankrijk is het heerlijke Hollandse sneetje bruin brood. Dus daar moet aan gewerkt worden.

Wij hebben de broodbakmachine uit het stof gehaald en zijn begonnen met kant en klaar broodmixen om het weer eens uit te proberen. Ook voornamelijk uit tijdgebrek, want ik zou graag een broodje maken in de oven. Maar goed, er moeten keuzes gemaakt worden en dan staat werken voorop en brood op de tweede plaats, dus de broodbakmachine mag het werk doen.

Nu is het bij het ene brood zo dat je de mix en een beetje water in de machine doet, juiste programma kiezen en na een aantal uren is het klaar is kees! Bij de andere broodmix moet je er nog wat gist bij doen, daar heb je ook weer keuze in dus wel even opletten, water, juiste programma, wachten en klaar is kees. Af en toe even een blik in de machine werpen of het brood rijst en genieten van de geur van vers brood, heerlijk.

Het enige nadeel van zo’n machine is dat er een gat in je brood komt, zo jammer. Maar de smaak maakt veel goed en dan nemen we maar een sneetje extra. Als we meer tijd hebben dan wordt het brood toch echt in de oven gebakken en zijn we van het gat af.

Soms heb je ook van die momenten dan stop je alles even snel in de machine, rent weer terug naar je werkplek en een tijd later maar eens kijken of het broodje al klaar is. Broodje is klaar, broodje is mislukt, mislukt?!?!?! Hoe kan dat nou?? Tja, te weinig water, te veel water, gist vergeten, verkeerde gist het valt niet mee. En iedereen kent het wel haastige spoed is zelden goed. Tot op heden gaan de meeste broodjes goed en kunnen wij 2 dagen lekker bruin brood eten. Maar deze week ging het toch mis…. Met als gevolg dat het broodje niet heel groot was, een blokje beton en in de vergaarbak van afval belandde (de kippen), zo zonde…. Op naar de volgende, dat gaat vast weer beter!!!

Vorig jaar toen wij onze eerste lente in Frankrijk meemaakte vroegen wij ons af of we er wel goed aan gedaan hadden om te emigreren. Wekenlang was daar regen van februari tot april, af en toe een mooie dag, maar die waren op 1 hand te tellen.

Zo anders begint het voorjaar van 2019. In februari hebben we een aantal weken met volop zon, in de ochtend wakker worden met een temperatuur van -8 graden en in de middag met 17 graden in je t-shirt in de zon zitten. Heerlijk. Daarna begon maart en die roert zijn staart. Er was regen, er was wind er was zelfs in ons dalletje storm. En als het in ons dalletje stormt dan is het op ander plekken nog veel erger. Maar vandaag was het weer ons goed gezind, we werden wakker met zon en een paar wolken maar die waren snel verdwenen. De zon schijnt volop, het is lente.

De werkzaamheden gaan gestaag verder, binnen in de gîte en buiten in de tuin. Er wordt vanalles gedaan. Wij verwonderen ons altijd weer over de ontluikende lente, bloemetjes komen op, bomen krijgen blaadjes, de hond is weer helemaal happy en wil de hele dag naar buiten, de eerste teken (5 stuks) zijn weer uit hond geplukt, nu kat nog inspecteren, de kippen leggen weer eieren (die zijn zo lekker) en zelfs dochterlief krijgen we weer mee naar buiten. Het zijn allemaal tekenen dat de lente er weer is.

En om de lente met jullie te vieren hebben we een paar heerlijke lente foto’s gemaakt. Geniet van het mooie weer en wij hopen dat wij nog lang van dit weer mogen genieten met af en toe een bui voor de tuin.

Deze diashow vereist JavaScript.

Hier in Frankrijk komen wij nogal eens markante figuren tegen. Sommige zie je regelmatig en sommige markante figuren zie je maar 1 x in je leven. Graag zouden wij van deze mensen foto’s willen maken, maar ja, er is iets als de privacy wet, dus houden wij deze markante figuren voor onszelf en vertellen wij u wat wij meemaken.

Wij hebben een heer die geregeld in de buurt is, bij de schoenmaker drinkt hij zijn rosétje en wij hebben wel eens een gesprek met hem. Wij noemen hem bij ons thuis ‘spuugie’. Hij spreekt namelijk met behoorlijk wat nattigheid en ondanks dat het een aardige man is willen wij hem wel eens ontwijken. Je zou graag een paraplu meenemen als je een gesprek met hem hebt.

Dan hebben we nog Peter zijn vriendin. Als we naar de grote stad gaan zien we haar altijd lopen, ondanks dat we nooit op dezelfde tijd op die weg rijden. Misschien is het een paranormaal iets? Wij komen haar altijd tegen ongeacht het tijdtip. Zij is een wat oudere vrouw, maar loopt er altijd ‘hip’ gekleed bij. Een roze, rode of oranje legging, een rokje in ook roze, oranje of rood met bloemetjes, Wanneer het kouder is een rode jas en een rode sjaal. Haar sportschoenen “wandelschoenen” hebben ook 1 van deze sprekende kleuren. Het mooiste is de mengelmoes van alle kleuren door elkaar,je. Vaak loopt ze met een koptelefoon op en een enkele keer zonder. We hebben haar nooit gesproken omdat we altijd in de auto zitten, maar je kan haar niet missen.

Ook heb je de wandelaar, hij woont verderop in het dorp. Gaat trouw 2 x per dag een wandeling maken. Hij staat altijd even naar ons terrein te kijken. Komt met ‘goede’ adviezen over hoe wij moeten verbouwen. Want ja voor hij met pensioen was 30 jaar geleden werkte hij als ‘knutselaar’ of ‘prutselaar’. De verbouwingen die hij bij ons huis had gedaan waren niet bepaald ‘een staaltje kwaliteit’. Hij heeft ook altijd heel mooie verhalen, meestal is het meer zijn fantasie dan waarheid. Ook weet hij hoe het weer in elkaar steekt, van zijn weersvoorspellingen is tot nu toe nog niet veel terechtgekomen.

Dan hebben we onze halve jager. Hij komt vaak in de kroeg, rijdt in een 45 km wagentje. Helaas is hij één van de vele alcoholisten op het franse platteland. Een tijdje terug stond zijn wagentje in de greppel, er was iets niet goed gegaan. Er staan meerdere van deze wagentjes in zijn tuin, dan kan hij de werkende ‘auto’ repareren. Het ding zit met ducttape aan elkaar en inmiddels staat hij alleen nog maar in de tuin, waarschijnlijk is hij door zijn reparatie middelen heen. Wanneer hij tijdens het jachtseizoen met zijn geweer rond loopt, lopen wij een rondje om.

Dan heb je nog een man die elke dag langsloopt. Een lange man, niet echt frans uiterlijk maar zegt altijd op zijn frans gedag. Elke keer heeft hij een zonnebril op, een blauw jasje aan en een beige broek. Dat soort dingen blijft je gewoon bij.

En dan heb je nog onze franse oma. Jaren geleden zagen wij haar op een terras in Parijs. Een sigaretje in de mond, een kopje koffie en nog een drankje ernaast. Ze zat daar in haar eentje op het terras en genoot zichtbaar. Wij zeiden nog tegen elkaar, zo hopen wij later ook te zitten als we oud zijn!!

Afgelopen week heeft u ons vast gemist. Onze excuses wij waren erg druk en ineens was de zaterdag al voorbij en de zondag en maandag ook. Dus hebben wij ons blog maar even uitgesteld tot vandaag.

Nu denkt u vast, waar zijn ze nou zo ontzettend druk mee??

Het begon op maandag met een verrassing voor vrienden die 12,5 jaar getrouwd waren, hilarisch om de gezichten te zien toen ze een cadeau kregen van een vriendin uit Verweggistan en van ons. Wij hebben dat maar even mooi geregeld onder elkaar en het gelukkig koppel had zelf niet aan de heuglijke dag gedacht. We hebben heerlijk gegeten en bijgepraat.

Daarna zijn wij druk aan het werk geweest aan de gîte, veel naar de bouwmarkt geweest, dochterlief had vakantie. Alles loopt net even anders.

Op vrijdag kregen wij visite van vrienden met allemaal NL producten, heerlijk. We hebben samen gegeten, bijgepraat en dochterlief kreeg haar eerste verjaardagscadeaus. Zaterdag een drukke dag met veel werken en boodschappen doen. Op zondag kwamen de vriendinnen van dochterlief om haar verjaardag te vieren. De dames bleven slapen en gingen in de loop van de maandag weer naar huis. Op maandagochtend kwamen er om 9 uur in de ochtend vrienden langs (de echte verjaardag van dochterlief). Nog meer cadeaus. In de avond maar weer lekker patat gegeten en hup weer een dag voorbij.

Maar ontzettend leuk al dat feesten, er moet ook gewerkt worden. Weer een ritje naar de bouwmarkt, prachtig weer, lekker buiten in de tuin aan de gang, binnen in de gîte en ga zo maar door.

De kipjes zijn weer begonnen met eieren leggen, lekker joh, eitjes die met smaak gegeten kunnen worden en zo lekker vers zijn… Voorlopig hoeven wij niet meer naar de winkel voor eieren joepieee.

Nou ja, wij gaan nog even lekker verder met werken. Er zijn al wat filmpjes op onze Facebook pagina verschenen. En houdt de pagina in de gaten, want we gaan richting de leuke werkzaamheden waar je duidelijk kan zien dat we vorderingen maken. Ook hebben wij de winnaar van de boek en win actie bekend gemaakt. Lukje den Dunnen is de gelukkige en krijgt leuke kortingen en presentjes bij haar vakantie. Er volgen meer acties dit jaar omdat wij ons eerste seizoen draaien en dat graag met u willen vieren. Kijk op onze pagina Aanbiedingen of volg de pagina Boek en win! voor een nieuwe actie.

En natuurlijk kunt u nu al boeken voor de safaritenten en de gîte. Wij hebben zin in een mooi seizoen, het voorproefje de afgelopen weken was al heerlijk met t-shirt weer. Wij gaan ervoor dat dat de hele voorjaar, zomer en najaar doorgaat!!

Afgelopen week was een week van brandjes blussen. Geen letterlijke brandjes maar figuurlijke brandjes. Ja ook die komen wij tegen. Zelf fikkie stoken is ons nog nooit gelukt, ik ben nog steeds jaloers op de tuinman die in het eerste jaar ons snoeiafval in de brand stak en wij 3 dagen daarmee konden stoken.

Wat was er dan aan de hand vraagt u zich af.. Nou wij hadden last van koud water, de boiler was ons niet zo goed gezind. Dus wij de opwarmtijd van de boiler verlengd en op 2 verschillende tijden op de dag, zodat warm konden douchen. Vervolgens kwam er een luchtje uit de kelder, dat luchtje breide zich uit naar kantoor en de gang… Ik vond het naar gas ruiken, maar we konden nergens een lek vinden. We dachten aan een dode kat of misschien iets anders, geen idee.

Wat ga je dan doen, dan komt het moment dat je de kelder op gaat ruimen. Peter kan zijn spullen niet meer vinden als hij opgeruimd heeft, ik kan zijn gereedschap sowieso niet vinden opgeruimd of niet ;-). Maar goed, die stank wilde ik graag weg hebben, dus opruimen geblazen. En dan gebeurd hetgeen je niet verwacht, je komt van alles tegen.

De boiler had een plasje water onder zich staan, dat hadden we niet gezien omdat er een stapel hout voor stond. Dus op naar de winkel een nieuwe boiler kopen. Zaterdag was de dag, de boiler lieten wij leeglopen en werd van de muur af gehaald, vervolgens de nieuwe boiler opgehangen en ‘klaar is Klara’. Nou mooi niet hè. Er begonnen 2 koppelingen te lekken, dus die moesten we repareren. De oude boiler hebben we even open gehaald, we weten eigenlijk niet hoe oud hij was, maar dat hij stuk was begrepen we wel. Het hele verwarmingselement zat vol met kalk. Maar nadat deze brandjes geblust waren konden wij weer lekker warm douchen.

Toen kwamen we wel terug op het puntje stank, alle gasflessen hadden wij al besnuffeld, de cv ketel ook, geen gaslucht te ontdekken. Verder waren we tijdens het opruimen geen lijken tegengekomen. Ik opperde zou het dan toch zo zijn dat de gasleiding, die we hebben moeten repareren toen de fosse septique geplaatst werd, lek is??? Nee dat kan niet, de gasleiding ligt buiten, de lucht is daar, dat is niet mogelijk. Maar goed, voor de zekerheid toch maar de leiding opgegraven en ja hoor, bij de koppelingen die we er tussen gezet hadden was het gaan lekken. Dus opnieuw de koppelingen gemaakt en de gasleiding weer aangezet… Het lek is gerepareerd, het brandje is geblust en ik ruik geen nare luchtjes meer.

Kortom het was een weekend van opruimen, snuffelen en repareren, alle brandjes zijn geblust en wij kunnen weer over op de orde van de dag! Een prachtige gîte afbouwen!

Het is natuurlijk winter in Frankrijk en wij werden de laatste weken beloond met wat sneeuw. Ja in ons dorp was het ‘wat’ sneeuw, om ons heen in iets hoger gelegen gebied toch wel ‘heel wat’ sneeuw.

Als je de weg op moet dan wordt er in Nederland gestrooid met strooizout. In Frankrijk doen ze dat ook op de snelwegen en wat andere grote wegen. Bij ons in de straat komt een sneeuwschuiver langs, soms wordt de straat daar alleen maar gladder van. Op andere plekken wordt grind gestrooid om te zorgen dat de auto’s niet wegglijden en op andere plekken wordt weer een ander soort grind gestrooid.

Toen wij hier kwamen wonen zei buuf tegen ons, bij ons in de straat wordt er nooit wat aan strooien gedaan en sneeuwschuiven. Toch zag ik laatst een bergje korrels liggen ik dacht nog iemand heeft zeker zijn plantenbakken geleegd, het waren net van dei klei korrels. Achteraf bleek dat daar te liggen om te strooien als er sneeuw lag, zodat iedereen de 6 autorijdende bewoners die er met de auto langs moeten het heuveltje op kunnen komen. En de sneeuwschuiver kwam langs, het kan niet op.

Toen wij laatst onderweg waren naar de huisarts die toch wel straf omhoog de berg op woont zagen wij blauwe bakken staan met dezelfde korrels. Want tja, als op dat weggetje sneeuw ligt of het is glad dan kom je zeker niet boven. En de huisarts moet toch ook nar spoedgevallen kunnen gaan.

Wij hebben het geluk dat we meestal genoeg eten in huis hebben en genoeg werk hebben, dus als er sneeuw ligt hoeven wij de deur niet uit. Toen er vorige week een heel departement in rep en roer was omdat er veel sneeuw kwam en het ging stormen, kregen wij een sms thuis dat de bussen niet reden. Ik had even bij buuf nagevraagd hoe kind dan op school moest komen. Nou ja, jij bent thuis dus als het gaat moet je haar brengen. Maar die dinsdagavond besloten wij, kindlief blijft thuis, een half dagje school waarvan ook nog een uur gym dat kan ze wel missen.

Al wat er die dag bij ons was, was geen storm, gewoon een lekker briesje en zeker geen sneeuw. Maar dochterlief had wel een lekker dagje vrij (kon ze mooi het kippenhok schoonmaken). De volgende dag kwam ze uit school, bleek dat er maar 4 kinderen van haar klas waren en de rest was thuis gebleven. Om ons heen was blijkbaar wel meer sneeuw, ook meer wind, maar de erge code rood weersomstandigheden vielen reuze mee.

Iedereen moet wel eens naar de huisarts, zo ook wij. Geen probleem natuurlijk, afspraak maken, op afgesproken tijdstip aankomen, dokter vertellen waarvoor je er bent en klaar. In Nederland is iedereen gewend aan hetzelfde regime, het is duidelijk, de dokter zet alles in de computer, receptje wordt geschreven en hop naar huis. Een kind kan de was doen zeg maar.

Deze week was het zover, wij moesten beide even naar de huisarts voor een nieuw receptje voor medicijnen. Alhoewel het is er maar 1. In Nederland krijg je een recept voor 3 maanden in Frankrijk ook, alleen hebben ze van het medicijn wat wij nodig hebben alleen een dubbele dosis, dus pilletjes doormidden en wij hebben voor een half jaar medicijnen. Prima scheelt weer 2 rondjes per jaar naar de huisarts.

Ik dwaal af, dat gebeurd wel vaker, misschien hebben ze daar ook een medicijn voor, maar eens aan de huisarts vragen ;-). Netjes op tijd (want wij zijn altijd op tijd) zitten we in de wachtkamer. Na een minuut of 10 worden we naar binnen geroepen. We worden welkom geheten door de huisarts, haar hond en kat. Uit hygiënische overwegingen mag er in Nederland geen huisdier in de dokterspraktijk zijn of in het ziekenhuis. Maar we zijn in Frankrijk dus het kan.

De dokter vraagt wat we komen doen, er wordt een klein onderzoekje gedaan. Bloeddruk wordt gemeten, er wordt naar hart en longen geluisterd en gewoon met ouderwetse apparatuur. De dokter kletst lekker verder tijdens haar werk, vraagt of we veel mensen kennen in het dorp of we wel eens in het café komen, zouden we echt moeten doen je kan er ook alleen koffie drinken. Je buurman komt er ook, ga eens met hem samen. Ja zelfs de huisarts weet alles ;-). Wat je je dan in de tussentijd afvraagt is of de huisarts eigenlijk dat hart en die longen wel gehoord heeft, maar ja ze zijn het zo gewend dus het zal vast wel. Ik leef nog steeds.

Nadat ze het onderzoek afgerond heeft wordt er een receptje uitgeschreven. Tussen mijn benen ligt de hond, deze geeft af en toe een zetje tegen mijn been want hij wil graag een kroel over zijn kop hebben. Op schoot ligt de kat, kopjes gevend en als je stopt krijg je een duwtje of je verder wilt gaan. Er zullen in Frankrijk waarschijnlijk niet veel mensen een allergie hebben voor honden of katten. De dokter wil toch ook even een bloedonderzoek laten doen, er wordt een papiertje ingevuld met de onderdelen die ze nagekeken wil hebben, want ze wil niets missen, in het bloed kan je veel ziektes tegenkomen of uitsluiten. In Nederland hebben ze een geprint papiertje, je weet wel, een vakje aankruisen wat er nagekeken moet worden en achterop kan je zien of je nuchter moet zijn of niet. Ik bedacht mij ineens ik moet het even navragen wat wij nou moeten doen. Het antwoord is simpel. “Je moet nuchter zijn, je mag een glaasje water drinken of koffie zonder suiker, maar zeg niet tegen de verpleegster dat je koffie hebt gedronken.”

Nou dat was een duidelijk antwoord. Maar waar vind ik de verpleegster? Kijk maar even in de Pages Jaunes, of op internet maar nog beter vraag het je buren. Bel de verpleegster op en ze komt bij je thuis…. Wat ze komen bij je thuis??? Jazeker. Echt in Nederland moet je ergens naartoe en zit je tijden in de rij te wachten tot je aan de beurt bent. Ik vind het geweldig. Dus de buurvrouw maar even vragen welke verpleegster ik moet bellen voor een afspraak. Ja zo werkt dat in Frankrijk, als je iets nodig hebt of informatie, vraag het de buren of in de kroeg, daar kom je ook veel te weten.

Ik ben nog steeds verwonderd over de huisdieren binnen in de praktijk. Ze zijn ontzettend lief en wij houden van dieren dus ik maak me er niet erg druk om. Blijkbaar de huisarts zelf ook niet. Wie weet als we ooit eens in het ziekenhuis terecht komen mag de hond gewoon mee. Voorlopig hopen we daar niet terecht te komen.

Fijn weekend allemaal!