Villa Guillaumette

Over het algemeen is iedereen gek op cadeautjes. Wij vinden het ook altijd leuk als we iets krijgen… Maar soms krijg je een cadeautje waar je niet heel erg blij mee bent en wat doe je dan???

Als je jarig bent kan je nog wel eens zeggen, ach jee die heb ik al, dan kan je het cadeautje ruilen in de winkel voor iets wat je wel leuk vind. Meestal zeg je natuurlijk, ach wat een leuk cadeau, dank je wel. Het beland in de kast en soms geef je het aan iemand anders. Maar goed, bij ons op het moment geen verjaardagen, geen feestjes, geen sinterklaas, geen kerst, helemaal niets waar je cadeautjes hoort te krijgen.

Maar wat schertst onze verbazing! Onze kippen zijn al een tijdje van slag. Ze mogen niet loslopen, alleen in hun immens grote ren, die ze waarschijnlijk te klein vinden. en waarom niet?? Ze gaan steeds bij de buren naar de moestuin, dat mag natuurlijk niet. En toch met de jonge lading kuikens, die wij een paar maanden geleden gehad hebben, gaat het mis. Ze sluipen uit het hok. Hoe dan? Nou gewoon door de mazen, of ze klimmen in de bomen en gaan er zo uit. Het zijn een stel donderstralen. Moederkip is er ook zo één, ze gaat overdag het hok uit, in de avond gaat ze in een boom of de struiken slapen en in de ochtend komt ze via de voordeur de kippenren in om te eten…

Nadat ze dat een tijdje vol heeft gehouden, ging er bij ons nog geen lichtje branden, we waren wel zo ver, dat wanneer ze opgevreten wordt door een vos het haar eigen schuld is. De kat begon regelmatig op een plekje naar het onkruid (brandnetels) te kijken en was gebiologeerd. Wij zagen en hoorden niets. Totdat….

Onverwachte gasten, we kregen laat in de ochtend een boeking, snel de tent in orde gemaakt en nog een paar wasjes draaien. Een uurtje voordat de gasten kwamen stond ik de laatste was op te hangen. Ik hoorde een hoop lawaai uit het kippenhok komen, maar ook een geluid wat wel op kuikens leek, huh wat, dat kan niet. Ik heb snel de was opgehangen en ben gaan kijken en jawel hoor, daar liep moeder met 10 kuikens in de tuin….

Ik snelde naar binnen, riep Peter, want we hebben een probleem.. Hij dacht minstens dat er een lekkage was, of een brand, het moest erg zijn… Maar de kip was alweer gevlogen met haar grut… Ik ging mij omkleden, lange broek, trui, laarzen en hup het onkruid (brandnetels) in om de kip met kuikens te zoeken. Nadat we 6 kuikens gevangen hadden en in een tonnetje gezet om ze naar het hondenhok met speciale ren te brengen, kwamen de gasten aan… Excuses dat ik er niet zo fraai uitzie, maar we zijn op kuikenjacht, een onverwacht cadeau… Nadat wij de gasten de weg hebben gewezen, Peter in de tussentijd nog 3 kuikens had gevangen, blees er nog 1 over met moeder… We zijn uiteindelijk 2 uur lang bezig geweest met kuikens vangen en veilig wegzetten…. Maar waarom is dat geen leuk cadeau denkt u nu…

Wij wilden geen kuikens meer, 16 kippen en hanen zijn genoeg…. Geen baby’s meer… En nu hebben we er 26… Maar we gaan een goed te huis voor ze zoeken, want ze kunnen echt niet allemaal blijven… Wij wilden geen kuikens meer, dus werd er gezegd, dan draai je ze toch hun nek om?? Nou dat is dan ook weer iets wat wij niet kunnen.

Inmiddels zijn wij weer gewend aan onze nieuwe lading kinderen… De volgende keer gaan we de kippen nog beter in de gaten houden… En die eieren? Die hebben we nog steeds niet, alhoewel, er lopen 10 eieren in een apart hok ;-).

Vandaag wil ik in onze blog aandacht besteden aan de gasten die ons eerste seizoen hebben mogelijk gemaakt.

Nadat de start met boekingen erg langzaam verliep, kregen wij toch wel eens wat stress of we echt wel gasten zouden krijgen. Ineens waren daar de boekingen en voor een eerste seizoen hebben wij het niet slecht gedaan denken wij.

Het was even wennen, na 2 jaar verbouwen, gasten ontvangen. Zorgen dat iedereen het naar zijn zin had en natuurlijk de beginnersfoutjes oplossen. Want tja, er komt echt veel bij kijken en de dingen die in het dagelijkse leven standaard zijn, die mis je dan wel eens. Maar wij hebben alle problemen direct opgelost voor de gasten. Ook hebben wij genoten van de ontzettend leuke gesprekken, gesprekken die ontstonden na aanleiding van uitleg die wij over de omgeving gaven (van gasten kan je ook veel leren over apps die er zijn en de wandelingen die wij samen met gasten hebben gemaakt.

Het leuke van gasten ontvangen is de reacties. Sommige gasten waren hier na een moeilijke periode en kwamen echt tot rust in de stille omgeving. Op maar 20 minuutjes van de snelweg, dus ook zeker geschikt voor de doorreis, zit je in een gebied waar je je even alleen op de wereld kunt voelen. Wandelingen maken waarbij je bijna niemand tegen komt. Dat is het mooie van een onontdekt stukje Frankrijk. Daar laten wij iedereen graag kennis mee maken.

Ook waren wij er om de gasten te helpen met problemen. Zal je zien, gaat net je auto stuk bij de afgang van de snelweg, de laatste 10 minuten. De auto deed het nog, en gelukkig was het alleen bergafwaarts. Samen met de gasten de boodschappen doen en naar de garage, zodat zij de eerste dagen tot de auto weer heel was door konden komen. Gelukkig hoef je niet met de auto weg om mooie wandelingen te maken ;-).

Zo waren er de gasten die een vriendin kwamen helpen die in het ziekenhuis terecht gekomen was, zij hadden geen slaapplaats, die hebben wij geregeld voor ze. Wat waren ze blij. Het was geen vakantie, ze waren tot diep in de nacht weg omdat ze aan het werk waren, er kwam een derde persoon bij, maar dat maakt niet uit, als we kunnen helpen doen we dat.

Zo waren er de gasten die in een huisje zaten wat zo verschrikkelijk tegenviel dat hun vakantie eigenlijk in het water viel. Wij hadden nog wel een plekje en ondanks dat de gasten maar kort bij ons waren hebben ze genoten van de natuur, de rust en de schoonheid.

Wat wij verwacht hadden, voornamelijk Nederlandse gasten. Wat viel ons op, er kwamen gasten uit Zwitserland, België, Frankrijk, Canada en ook een paar uit Nederland. Wat leuk ook zo’n eerste jaar met gasten vanuit allerlei landen.

Alle gasten die bij ons kwamen waren enthousiast, dat is waarom wij er zijn. Wij willen iedereen de tijd van hun leven gunnen. Als iemand niet lekker in zijn vel zit en terug gaat naar huis, zich helemaal happy voelt en tot rust gekomen is, dan hebben wij ook een blij gevoel.

Ons eerste seizoen was tof! Wij willen al onze gasten daar ook voor danken, want zonder jullie hebben wij dat niet kunnen doen! Wij gaan weer aan een grote verbouwing beginnen, zodat wij komend jaar 2 b&b kamers kunnen verhuren en natuurlijk is het mogelijk om de gîte en safaritenten voor komend jaar al te boeken. De gîte is het gehele jaar te boeken, dus wie zin heeft in een leuke herfstvakantie, najaarsvakantie, kerstvakantie of welke vakantie dan ook, jullie zijn van harte welkom!

Deze diashow vereist JavaScript.

Er heerst nogal eens wat verandering in het leven van een puber, zo ook in het leven van Anouk!

Toen wij in 2017 in Frankrijk kwamen wonen had Anouk net de brugklas op het gymnasium achter de rug. Een heel nieuw begin op weg naar het volwassen leven. En toen gingen we ineens 7 jaar eerder dan de bedoeling was naar Frankrijk. We hebben alles met haar besproken over de gevolgen van een emigratie, wat ze kon verwachten en of ze daar wel zin in had. Zij was degene die een hele grote inspraak had in de verhuizing, een nee van Anouk was een voorlopige nee voor ons. Anouk zei ja. Ze wilde het een gedegen kans geven. We hebben haar geregeld gevraagd of ze het echt naar haar zin heeft en of ze terug zou willen. Ze houdt van de rust in Frankrijk, ook al zijn er wel dingen die ze mist van Nederland.

In Frankrijk kwam ze op het collège, heel anders dan in Nederland. Alle schoolniveau’s zitten bij elkaar. Dat was eigenlijk best een stap terug, maar om de taal onder de knie te krijgen niet eens zo verkeerd. Anouk ging 1 op 1 over, veel kinderen die uit het buitenland komen worden een klas terug gezet. Voordeel, ze zat bij leeftijd genoten. Nadeel, zo’n boerendorpsschool ligt het niveau wel even anders dan op het gymnasium.

Maar Anouk sloeg zich er doorheen. na een moeilijk eerste jaar, begon het tweede jaar. Gelijk een examenjaar en uitzoeken naar welk lycée ze wilde gaan, een kleine stage, beroepenmarkten, een examen om haar niveau frans te bepalen. Het kan niet op. Het schooljaar begon best goed, maar door een hoop gedoe bij meisjes onderling in haar klas viel haar niveau wat naar beneden. Vele gesprekken volgden, nadat Anouk een week stage had gelopen, viel het kwartje en ging ze knoerthard aan de slag om te bereiken wat ze wil bereiken.

Ze heeft een Delf examen B1 gehaald met een fantastische score, haar Brevet Blanc gehaald met een ‘mention Bien’, haar scooter theorie-examen zonder leren omdat ze geen leerboek had gekregen. En ze werd aangenomen op het lycée General, overeenkomend met havo/vwo in Nederland. Wij zijn ontzettend trots op haar dat ze dat voor elkaar gekregen heeft in zo’n korte tijd.

Na een lange vakantie van 9 weken en een ‘stage-vakantie’ bij vrienden van ons is het schoolgaande leven weer begonnen.

Onze kleine meid wordt groot, 15,5 jaar, intern op het lycée. Op maandagochtend vroeg breng ik haar naar de bus, op vrijdagavond haal ik haar op. Ze is alleen in het weekend thuis, heeft huiswerk en vooral met haar eigen ding bezig. Wat raar, een heel nieuw leven. We zullen er vast aan wennen, maar nu nog even niet.

Anouk op het lycée

Hier in het franse land zijn veel beestjes in de natuur. Wij komen ze dan ook regelmatig tegen. Vogels, eenden, slangen, vissen, hagedissen, salamanders, torretjes, mugjes, sprinkhanen, eekhoorntjes en nog veel meer.

Zo zijn er ook de beestjes die de gasten wel eens uit hun slaap halen. Die gaan in de nacht een heerlijke wandeling maken langs de tenten. Je weet nooit wat er te halen valt.

Maar wat wij eigenlijk willen vertellen is dat wij de laatste tijd ook aardig wat dode dieren hebben aangetroffen. Dat is helemaal niet leuk, maar het blijft de natuur. Sommige van deze dieren hebben domme dingen gedaan, andere zijn misschien aan ouderdom overleden. Ik ben geen dierenarts, maar toch vinden wij het leuk om wat foto’s te delen. Vooral van de eigenwijze dieren.

Elk jaar zit er een nestje koolmeesjes in het vogelhuisje, toen het tijd was om het hokje schoon te maken, bleek dat 1 van de vogeltjes het niet gehaald had. Dan hebben we nog het vliegend hert, ze waren met zijn tweeën en wilden graag in de waterton zwemmen om een beetje af te koelen. Helaas hebben ze dat met de dood moeten bekopen. De slang die een beetje gulzig was en in een visje stikte hebben onze gasten gevonden. Zo blijkt voor het slangetje maar weer dat zijn ogen groter waren dan zijn maag. Dan is er nog de libelle, die waarschijnlijk aan ouderdom is overleden. Een restant van een muis die als cadeau door de kat is neergelegd (ik hou echt van dat beestje 😉 ). De uil die de warmte opzocht in de schoorsteen en niet tegen de warmte van de kachel bestemd was. Een smaragd hagedis die zo ontzettend mooi is en een rups beestje waarvan iemand anders misschien weet welke het is.

Helaas hebben we van 1 beestjes geen foto. Dat was een vliegende vis ;-). Buurvrouw liep met een vis in haar hand, ze kwam uit de schoenmakers winkel van haar man. Ik vroeg of ze die cadeau had gehad van 1 van de mensen die daar geregeld een roseetje komen drinken. Maar nee hoor, niets was minder waar. Het echte verhaal geloofd niemand. De forel lag in de achtertuin, zijn oogjes glansden nog, maar buurvrouw durfde hem niet op te eten. Hij ging de vuilnisbak in. Waarschijnlijk was er een vogel geweest die er een lekker hapje in zag, maar onderweg is hij de forel verloren. Het arme beest.

Wat een somber bericht al die dode dieren, maar ze zijn te mooi om niet te delen. De volgende keer wordt het weer een vrolijke blog!!

Koolmees

Libelle

Muisje

Slang met vis

Uil, vliegend hert en libelle

Smaragd hagedis

Rups

Elk half jaar moeten wij even langs de huisarts, wij hebben al jaren hetzelfde pilletje voor de hoge bloeddruk, bij de een leeftijds dingetje, bij  de ander een familie aangelegenheid 😉… Netjes gebeld voor een afspraak en we konden de volgende morgen al terecht, voor beide een afspraak van 20 minuten, het is geen NL waar je 5 minuten krijgt.

Wij komen aan en worden gelijk naar binnen gehaald, de dokter was een stuk jonger en een man 🤔… Onze dokter is dus op vakantie… Onze huisarts spreekt prima engels en deze jonge knul begon in rap frans te ratelen. Dus in mijn beste frans uitgelegd waarvoor we kwamen. Het kwam allemaal over, dus probleem opgelost… Technisch en dokters frans blijft toch anders dan over koetjes en kalfjes spreken…

Neemt u maar plaats dan onderzoek ik u even… Onze huisarts blijft altijd kletsen en vragen stellen als ze naar de longen luisterde, maar nu bleef het bij de jonge man akelig stil… Hij luisterde aandachtig en soms 3 x keer terug naar dezelfde plek… Inmiddels schoot mijn hartslag naar de top, want waarom moet hij steeds dezelfde plek luisteren.. Bloeddruk was goed, longen en hart blijkbaar toch ook, dus receptje voor nieuwe pillen en over een half jaar weer terug 👍….

Toen was Peter aan de beurt… Hetzelfde ritueel en er werd nog even gekeken naar de rode punt van een tekenbeet 4 weken geleden. Een grote kring is het niet geworden, maar weggaan doet het plekje ook niet… Dus moeten we een afspraak maken om bloed te laten prikken op lyme, even voor de zekerheid. Verder was ook hij helemaal in orde.

In een recordtijd van 14 minuten stonden wij weer buiten… Dat met de aangeven 40 minuten hebben we toch prima gedaan.. Nu moet ik eerlijk toegeven, ik heb een hekel aan dokters dus ik ben al lang blij dat ik zo snel weer buiten sta… En de jonge dokter had even tijd om bij de komen van die malle buitenlanders :-).

Voor Anouk is de vakantie al even aan de gang. Voor ons betekent de zomer geen vakantie maar heel hard werken. Dus worden er oplossingen gezocht.

Anouk haar vriendin is een hele week bij ons, oergezellig, reuring in huis en de kinderen gaan uiteraard veel te laat slapen. Wat maakt het uit, het is vakantie!!

Maar toch bekruipt mij daar een stukje schuldgevoel. Ja moeders, je kent ze wel, die hebben schuldgevoel. Dus tussen alle werkzaamheden door wil ik leuke dingen doen met ze. Of in ieder geval zorgen dat ze zelf ook op stap gaan om wat te ondernemen. Hier zijn het dan al snel wandelingen, maar ook lekker zwemmen bij een meer of andere dingen.

Het begon op de maandag. Eerst naar het vliegveld toe, vriendin ontvangen en netjes op de koffer gewacht. daarna snel door naar de Ikea, want er moesten wat spullen gekocht worden. Met aanhanger staan we bij de slagboom en wat denk je er gaat er maar 1 van de twee open… Nou lekker dan, ik zover mogelijk naar voren gereden, de ene gaat niet open de ander gaat niet dicht. Daar sta je dan! De auto uitgestapt naar de paal gelopen waar je het kaartje in moet doen en aangebeld. Handig dat je een dochter bij je hebt die prima frans spreekt. Na enige uitleg wat er aan de hand was ging de poort open. Op naar de Ikea. De dames hebben netjes achter mij aan gerend door de winkel en geholpen met alle spullen tillen.

Toen was het echt tijd voor vakantie. Ze hebben samen de buurt verkent, wandelingen gemaakt waarvan ik dacht dat doen de meiden nooit samen. Ze hebben een middag paard gereden wat erg in goede aarde is gevallen, een middagje aan een meer gelegen en gezwommen. We hebben gewinkeld. Ook hebben de dames geholpen met wat voorbereidingen. Samen hebben we Château Rocher bezocht en daar genoten van het uitzicht.

Maandag was het alweer tijd om naar huis te gaan. Jammer want de meiden hadden het juist zo fijn samen. Misschien volgend jaar maar een weekje langer?

Never a dull moment at Villa Guillaumette😁.

Zo krijg je ineens een aantal boekingen, gasten die een ontbijtje mee willen pikken, een hapje en een drankje. Ontzettend gaaf natuurlijk maar waar laat je de gasten als het regent? Er komt wel weer een hittegolf aan, maar met het weer kan je alle kanten op 😉

Nou daar weten wij wel een oplossing voor. 2 weken geleden verlieten een stel gasten onze gîte, nadat ik het ontbijt daar naartoe had gebracht, kwam er het volgende in mij op.

Stel de gasten willen elke dag ontbijten? Dan loop ik me suf. Op zich is dat helemaal niet erg, maar de kilootjes vliegen er ook af. En dat kan tot een bepaalde hoogte, maar niet te lang. Dus er moet een eetzaal komen🥐🥖.

Wij zijn direct aan de slag gegaan, behang van de wand afhalen, verf afbranden, schuren, slopen en ga zo maar door. Vervolgens stuit je op problemen, die kunnen opgelost worden. Een middagje op internet struinen en de oplossing is daar.

Samen met Anouk, de auto en aanhangwagen op weg naar de bouwmarkt, goed voorbereid in top tempo alle spullen gehaald. Kind had goed geholpen, dus ze mocht eten bij de Mcdo, niet mijn favoriet, het kind maak ik er wel gelukkig mee. De makkelijke weg gekozen, want achteruit rijden met de aanhangwagen kan ik niet zo goed, dat lukt me wel steeds beter met de auto.

Na een ruime week buffelen zijn we al tot een mooi resultaat gekomen. Er moeten nog wat dingen afgewerkt worden, er moet nog een halletje ontdaan worden van vreselijk oranje,we moeten nog even een paar brocantes afstruinen naar oude lampjes, een gordijn vinden in de juiste kleur. Maar hé, dat komt wel…

Er is een mooie plek om te eten. En ook als er een groep vrienden komt kunnen wij gezellig en ruim zitten met zijn allen.

Fijn weekend allemaal!

Er waard zowaar een hittegolf door het Franse land. En niet zo’n kleintje ook. De hele week stijgen de temperaturen tot boven de 40 graden. In de schaduw is het al heet, laat staan in de zon. Voor een bezoekje aan het kippenhok moet je over het terrein door de zon lopen, het zweet druipt aan alle kanten van je lijf.

Gelukkig blijft de temperatuur in huis wel “schappelijk” met een 29,5 graad in de woonkamer is het nog best aangenaam. Het huis is omgetoverd in een fort. Waar de schaduw is mogen de ramen open, waar de zon schijnt gaan de luiken dicht. In de avond koelt het lekker af tot een graad of 20, het gras wordt vochtig vanwege de rivier, alle ramen gaan tegen elkaar open zodat de temperatuur weer wat normaler wordt.

Er is 1 koele plek in huis, daar heb ik dan ook heel wat uurtjes doorgebracht. De kelder “mancave” heeft een constante temperatuur. In de zomer lekker koel in de winter lekker warm. Aangezien buiten werken uitgesloten is, werd het werken in de kelder. En moest er nu toch nog een hekje gemaakt worden, wat een mazzel. De zagen staan allemaal in de kelder, de beits is in de kelder dus ook dat hoeft niet buiten te gebeuren. Wat een feestje.

Dochterlief zou donderdag en vrijdag examens hebben, maar de scholen zijn vanwege warmte gesloten, de examens zijn uitgesteld tot maandag en dinsdag. In de ochtend wordt er hard gewerkt en geleerd. In de middag doet het kind niet veel meer dan hangen. Het zal wel een combinatie zijn tussen puber en warmte. Maar ja, nog 4 dagen en dan gaat de vakantie echt voor haar beginnen. Er staan nog een aantal leuke dingen op het menu voor haar.

Voor nu gaan wij nog even puffen in de hitte, gelukkig wordt het na het weekend weer beter… Een schamele 26 graden volgens de ene weerapp en 29 volgens de andere weerapp. De waarheid zal wel ergens in het midden liggen. Uitschieters naar de 31 graden, gewoon heerlijk weer om nog lekker een vakantie te boeken, te kanoën, of gewoon met een boekje in de tuin te zitten.

Wij wensen iedereen een fijn en zonnig weekend!!

Wij hebben een franse bankrekening nodig en dat is al een tijdje geleden geregeld. Maar er moest ook een bankpasje komen, nu vonden we dat in eerste instantie nog niet nodig, althans we hadden wel een pasje, maar niet één waar je ook mee op internet kon betalen.

Inmiddels was het al een tijdje zo dat het bankfiliaal niet meer elke dag open is en wij geregeld voor de vaste deur stonden als we boodschappen gingen doen. Na de zoveelste foto van de openingstijden gemaakt te hebben en vervolgens natuurlijk weer niet terug kunnen vinden, was het zover dat ik maar eens bij het bankfiliaal op bezoek ging.

Netjes de dingen die ik geregeld wilde hebben gevraagd. Er stonden wat dingen fout in de gegevens, maar ach, het blijft Frankrijk en de betalingen gaan goed, dus dat is verder vast geen probleem. Aan het meisje achter de balie legde ik uit dat ik een bankpas nodig heb. Ook dat was geen probleem, ze hebben wel verschillende keuzes in pasjes. Ik denk dan, kan het niet simpeler en de jaarlijkse kosten daar hebben we het dan maar niet over. Maar goed, de gegevens werden ingevuld en er werd mij verteld eerst krijgt u de brief met pincode en daarna ontvangt u een brief m het pasje op te halen.

Wat schetste mijn verbazing, de brief met pincode bevatte ook een deel waarmee de pas opgehaald diende te worden. Uhmm is dat niet onhandig??? Want wat nou als de verkeerde persoon de bankpas ophaalt?? Dan ben ik mijn geld kwijt. Maar ja, daar ga je maar geen discussie over aan.

Na een aantal dagen toen het filiaal weer open was ben ik langs gegaan. “Nee mevrouw, we hebben uw pasje niet. Wanneer heeft u de brief gekregen?’ Nou ja, die heb ik een dag of 3 terug al gehad, dus dan is het pasje er toch wel? De mevrouw achter de balie meldde dat het pasje waarschijnlijk op donderdag of zaterdag zou komen. De boodschappen waren al lang en breed binnen, ik had niets meer te zoeken in het dorp. De pinksterdagen kwamen eraan, dus ik bedacht dat ik dan maar wat langer moest wachten om het pasje te halen.

Afgelopen donderdag was ik weer bij het bankfiliaal. Dezelfde mevrouw zat achter de balie. Ik vroeg haar of zij kon kijken of mijn pasje er inmiddels al was. Na een zoektocht bij alle pasjes, bleek het pasje er niet te zijn…. Hè verdorie…. De mevrouw vroeg of het pasje thuisgestuurd was…. Nee, ik moet hem toch hier ophalen??? Ze keek in de computer, ze ging naar haar meerdere, keek of ze een foutje in de naam hadden gemaakt en als laatste optie ging ze maar bellen…. Nog een laatste keer keek ze in de stapel pasjes en wie kwam daar naar voren?? Jawel, ons pasje… Pfff gelukkig maar….

Wat mij opviel tijdens het hele verhaal… Er werd niet 1 x om legitimatie gevraagd, dus elke gek had mijn pasje kunnen halen…. Ik had overigens mijn legitimatie thuis laten liggen want ik was een beetje gehaast het huis uitgelopen en was met te veel andere dingen bezig… De mevrouw bood haar excuses aan dat het allemaal zo lang geduurd had, ze vond het fijn dat ik zo geduldig was… Ik heb de pas gelijk geactiveerd in de automaat en ben snel naar de winkel gegaan…

Waarom??? Nou gewoon, om even met het mysterieuze pasje te betalen…. Helaas verdween er daarmee ook geld van mijn rekening, dus wat dat betreft is het pasje niet zo mysterieus 😉

Soms gebeurt het zomaar eens dat je na het boodschappen doen even bedenkt, ik rij hier nu zo vaak langs, ik ga eens stoppen.

Het kasteel zien we altijd van veraf, als we langs een mooie groene meanderende weg rijden. Dus werd het tijd om weer eens de andere kant langs te rijden, om het kasteel te bekijken.

En zo gebeurde, nieuwsgierig geworden naar de plek die we al tig keer vanaf de weg hebben gezien, maar wat bevindt zich achter de bomen een stukje van de weg af.

Wij laten de plek in plaatjes zien. Bent u nieuwsgierig geworden waar het is? Wij nemen u graag mee of vertellen u waar u dit bijzondere plekje kan vinden.